Γαλέρα (Galera) lyrics

Αυτή η βροχή ακόμα βρέχει το κατάστρωμα/
Και δε μ’ αφήνει να αντικρίσω το διάστημα/
Και η καταιγίδα αυτή στοιχειώνει όλα τα χρόνια μας/
Και κάθε χρόνο πιο βαθιά στο μάτι του κυκλώνα μας/
Και έφεραν φόβους για να σφίξουμε τα δόντια μας/
Φέραν λουκέτα κι αλυσίδες για τα πόδια μας/
Κι εμείς φορέσαμε την πιο αισχρή ανάγκη μας/
Μια τσέπη γεμάτη και σιγουριά για το συνάφι μας/
Και η σκλαβιά έφερε σκλαβιά κι εμείς ελπίζουμε/
Σκλαβιά είναι τα άρρωστα κατάρτια μας που τρίζουνε/
Και εσύ μιλάς για έναν παράδεισο επίγειο/
Που θα φέρουν κάποιοι τύποι με business και με μαστίγιο/
Και η καταιγίδα αυτή μια μέρα δε σταμάτησε/
Και αυτό το πλοίο ούτε ένα μέτρο δεν περπάτησε/
Οποίος κι αν στείλαμε στη γέφυρα μας πάτησε/
Και όποια πουτάνα ξάπλωσε μαζί μας μας αγάπησε/
Και εμείς μες στα πελάγη της απελπισίας μας/
Ραγιάδες και δειλοί από ιδιοσυγκρασίας μας/
Και αυτός ο χρόνος ληστής και δολοφόνος/
Και τούτος ο λαός φτωχός αγράμματος και μόνος/

Πάνω μαστίγιο κι από κάτω φοβέρα/
Δεμένοι στα κουπιά μα το καράβι στον αέρα/
Ελπίζοντας σε μια στεριά και μια καινούρια μέρα/
Δε θέλω να μου λες καλημέρα μες στη γαλέρα/
Και γενικά μη μου μιλάς όσο είμαστε εδώ πέρα/
Με δέκα χρόνια στο κουπί γυρίζαμε τη σφαίρα/
Ο θάνατος και ο πόλεμος μυρίζουν στον αέρα/
Για αυτό μην ξαναπείς καλημέρα μες στη γαλέρα/
Και το καράβι αυτό πλέει πλέον μονόπατα/
Γιατί τον ήλιο τον στήριζαν τραπουλόχαρτα/
Και το χαμόγελο σου στήριζαν αμφότερα/
Τα φράγκα, κάνα αμάξι κι ο φόβος για τα χειρότερα/
Και εσύ φοβόσουν τη βροχή σαν τον βρεγμένο/
Φοβόσουνα την προδοσία σαν τον προδομένο/
Μη χάσεις την κατάκτηση λες κι είχες κεκτημένο/
Για αυτούς έχουμε αξία όσο ο βυθός για τον πνιγμένο/
Και στέλνουν σύννεφα από πάνω μας να βρέχουνε/
Και στέλνουν κύματα από κάτω μας να τρέχουνε/
Και εμείς ζητάμε να μας δώσουν ό,τι έχουνε/
Με χέρια κομμένα και με τα θέλω μας να εξέχουνε/
Και τα μαστίγια ανάβουν πάντα πριν το τάισμα/
Και στη μεσοτοιχία των όπλων το κροτάλισμα/
Και αυτή η καρδιά σου παραμένει αστή/
Σε τούτη τη γαλέρα αλήθεια μια φορά θα ακουστεί/
Και δε με νοιάζει αν κεραυνοί πέφτουνε πάνω μας/
Στραβός είναι ο γιαλός κι ανύπαρκτο το πλάνο μας/
Και μες στα στήθη μια εγκυμονούσα λήθη/
Μέχρι να βρουν τη μοίρα τους τα αγνώμονα τα πλήθη/