Παιδιά (Paidia) lyrics

Ξέρω παιδιά που έχουνε μείνει παιδιά/
Ξέρω παιδιά που έχουνε γίνει πουλιά κι αυτό είναι σίγουρο/
Ξέρω παιδιά που πνίγονται μέσα στο τσίπουρο/
Παιδιά με χαμηλά το κεφάλι και βλέμμα ύπουλο/
Είναι κάτι παιδιά που σου γελάνε σπάνια/
Παιδιά άπ' τον βυθό μέχρι την επιφάνεια/
Ξέρω παιδιά που δεν ξέρουν τη λέξη αδράνεια/
Η ελευθέρια χάθηκε μα όχι η περηφάνεια/
Θυμάμαι τις φωνές παιδιών που τραγουδούσανε/
Και ακούω τις καρδίες αυτών που αγαπούσανε/
Ξέρω παιδιά που δεν το λέγαν μα το ζούσανε/
Παιδιά που όταν έπρεπε το βούλωσαν κι ακούσανε/
Ξέρω παιδιά που μπρος στο τέρας δεν δειλιάσανε/
Καθίσανε σκεφτήκανε δουλέψαν και τα πιάσανε/
Παιδιά που πτώματα ποτέ δεν κομματιάσανε/
Μ ‘αυτούς μιλάω ακόμα με τους άλλους κουβεντιάσαμε/
Ξέρω παιδιά που κατοικούσαν στην υφήλιο/
Και χάθηκαν στην Ανδρομέδα και τον Σείριο/
Ξέρω παιδιά που όταν κοιτάνε την πανσέληνο/
Αλλά βλέπουν σταυρό κι αλλά την ημισέληνο/

Και εγώ είμαι απ' τά παιδιά που κοίταζαν τα κύματα/
Μετρούσαν θύματα και γράφανε συνθήματα/
Εγώ είμαι απ' τά παιδιά που σήκωσαν ανάστημα/
Πατούσανε στην γη και χάθηκαν στο διάστημα/
Μα τώρα πια τον κόσμο σκέπασαν τα κύματα/
Οι τοίχοι πέσαν και σβήστηκαν τα συνθήματα/
Μα μείναν όρθια τα παιδιά που είχαν ανάστημα/
Πατάγανε στη γη και χάνονταν στο διάστημα/
Ξέρω παιδιά που επωμίστηκαν την ευθύνη/
Το '80 είναι ανάμνηση και το '90 μνήμη/
Και τώρα πια που πόλεμος μέσα μας έχει μείνει/
Γυρίζω από τον πόλεμο κι εσύ μου θες ειρήνη/
Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι όλα τα πρόσωπα/
Παιδιά γυμνά γυμνό το σπίτι και τα πρότυπα/
Αυτοί που όλο αυτό το λεν αναγκαιότητα/
Αυτοί γαμάνε τις γενιές πανομοιότυπα/
Παιδιά θυμάμαι και δεν ξέρω τι ν' απέγιναν/
Παιδιά που δεν αντέξανε κι απ' τό μπουρδέλο έφυγαν/
Παιδιά που στο κρεβάτι αμέσως δεν κοιμούνται/
Εσύ ξεχνάς μα αυτοί εκεί πάντα θα σε θυμούνται/
Γιατί ήρθανε εποχές που μετρήσαμε θύματα/
Κι εσύ φοβόσουνα να κάνουμε δυο βήματα/
Γιατί ήρθαν μέρες που οι φίλοι φεύγαν κύματα/
Κι εγώ στην όχθη μονός φώναζα συνθήματα/
Κι ακόμα εδώ είμαι και κοιτάζω τον ορίζοντα/
Μήπως γυρίσει κάποιος αλλά ακόμα τίποτα/
Και φταίει που όλα στη ζωή μου είναι εφήμερα/
Φταίει το χθες που κάνει πιο φτωχό το σήμερα/